فرآیند حکم‌شناسی در استنباط

نوع مقاله : مقالات فراخوان روش شناسی علوم اسلامی

نویسندگان

1 پژوهشگر و مدرس سطوح عالی حوزه علمیه مشهد. مشهد – ایران

2 پژوهشگر و مدرس سطوح عالی حوزه علمیه مشهد و دانشجوی دکتری فقه جزایی دانشگاه علوم اسلامی رضوی. مشهد – ایران

چکیده

مدتی است که در مجامع علمی، اصطلاح الگوریتم مطرح شده است. این اصطلاح، به معنای فرآیندسازی هر عملیاتی است. از آن‌جا علم فقه، دارای عملیات استنباط است، می‌توان گفت استنباط فقهی، دارای الگوریتم است.
این الگوریتم استنباط فقهی را باید از علم اصول طلب نمود؛ چرا که رسالت علم اصول، فراهم‌سازی قواعد کلی استنباط فقهی و فرآیند‌سازی آنها است.
در واقع، الگوریتم به مثابه یک دستگاه استنباطی است که توسط علم اصول، مستدلّ و نظریه‌پردازی می‌شود و در اختیار فقیه قرار می‌گیرد.
البته فقهاء در مباحث فقهی، نگاهی الگوریتمیک به استنباط حکم شرعی داشته‌اند؛ اما آن‌را به صورت شفاف بیان نکردند؛ از این‌رو الگوریتم پیشنهادی این جستار، شفاف‌سازی الگوریتم ارتکازی فقهاء محسوب می‌شود.
خروجی این الگوریتم، حکم شرعی و تعیین مرتبه آن است؛ یعنی الگوریتم استنباط باید به این سوال پاسخ دهد که آیا حکم، جعل شده است یا خیر؟ و اگر جعل شده است، آیا به مرتبه فعلیت رسیده است یا خیر؟ و اگر به مرتبه فعلیت رسیده است، آیا به مرتبه تنجز هم رسیده است یا خیر؟ از این‌رو، الگوریتم پیشنهادی بر اساس همین مراتب حکم پی‌ریزی شده است.
لذا در این نوشتار با استفاده از منابع کتابخانه ای و بر اساس روش توصیفی تحلیلی به بررسی عملکرد فقها پرداخته شده است تا بدین وسیله الگوریتم استنباطی ایشان استخراج شود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Algorithm of Discovering the Shariah Sentence in jurisprudential inference

نویسندگان [English]

  • Seyed Mohammad bagher Ghadami 1
  • Reza Mihan doost 2
1 Graduated Student in 4th level of Seminary School of Mashhad – Iran.
2 Graduated Student in 4th level of Seminary School of Mashhad – Iran.
چکیده [English]

The term "Algorithm" has been used in the scientific communities for a time. The term means the processing of any operation.
In fact, the algorithm is as an inferential device that is grounded in the knowledge of the principles, reasoned and theorized and given to the jurisprudent. The jurists in the jurisprudential discussions, of course, have had an algorithmic approach to the inference of the Sharʿī ruling, but they did not state it in a clear way, so the proposed algorithm of this research is to clarify the jurisprudence algorithm. Therefore, the proposed algorithm of this research is to clarify the Mental (al-Irtikāzī) algorithm of jurists.
The output of this algorithm is the Sharʿī verdict and its rank; that is, the inference algorithm must answer the question of whether the sentence has been legislated or not? And if so, has it reached actual level? And if it has reached actual level, has it reached its incontrovertible stage or not? Therefore, the proposed algorithm is based on the same hierarchy of verdicts. Therefore, in this paper, using the library resources and based on the descriptive-analytical method, the function of jurists is investigated to derive their inferential algorithm.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Inference
  • Inference Algorithm
  • Processing
  • Jurisprudence Principles
  • Sharʿī Ruling

عنوان مقاله [العربیة]

عملیة تحدید الحکم فی الاستنباط

چکیده [العربیة]

کثر فی الآونة الأخیرة الحدیث حول مصطلح الخوارزمیة (الألغوریتم) فی المجامع العلمیة، ومعناه معالجة کلّ عملیة، وبما أن علم الفقه، یعنی عملیة الاستنباط فیمکن القول أنّ للاستنباط الفقهی خوارزمیة. وینبغی البحث عن خوارزمیة الاستنباط الفقهی فی علم الأصول؛ لأنّ مهمة علم الأصول هی توفیر القواعد العامة للاستنباط الفقهی ومعالجتها. فی الواقع الخوارزمیة هی نظام استنباطی یُثبت ویُنظّر ویُقدّم للفقیه.
بالطبع لدى الفقهاء نظرة خوارزمیة إلى استنباط الحکم الشرعی فی المباحث الفقهیة، لکنهم لم یبیّنوا ذلک بوضوح، لذلک، تعتبر الخوارزمیة المقترحة فی هذه المقالة تبیینا للخوارزمیة الارتکازیة عند الفقهاء. ونتیجة هذه الخوارزمیة هی کشف الحکم الشرعی وتعیین مرتبته، أی على خوارزمیة الاستنباط أن تجیب عن هذا السؤال: هل جُعل الحکم أم لا؟ وإذا تم جعله، هل وصل إلى مستوى الفعلیة أم لا؟ وإذا وصل مرتبة الفعلیة، هل تخطى إلى المرحلة التنجز أم لا؟
لذلک، تم بناء الخوارزمیة المقترحة على أساس تلک المراتب للحکم؛ وهذه المقالة تدرس سیر عمل الفقهاء لاستخراج خوارزمیة استنباطهم، وتمت الدراسة على أساس المنهج الوصفی التحلیلی مع استخدام المصادر المکتبیة.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • الاستنباط
  • خوارزمیة الاستنباط
  • المعالجة
  • أصول الفقه
  • الحکم الشرعی
  1. آملی، هاشم، (1370ق)، بدائع الافکار فی الاصول ـ تقریرات درس محقق عراقی، نجف: المطبعة العلمیة.
  2. اشتهاردی، حسین، (1418ق)، تنقیح الاصول، تقریرات درس امام خمینی;، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی;.
  3. اصفهانی، محمد تقی، (1429ق)، هدایة المسترشدین فی شرح اصول معالم الدین، چاپ دوم، قم: نشر اسلامی.
  4. اصفهانی، محمدحسین، (1429ق)، نهایة الدرایة فی شرح الکفایة، چاپ دوم، بیروت: مؤسسه آل البیت:.
  5. انصاری، مرتضی، (1415ق)، کتاب المکاسب، قم: کنگره جهانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری;.
  6. انصاری، مرتضی، (1428ق)، فرائد الاصول، چاپ نهم، قم: مجمع الفکر الاسلامی.
  7. بروجردی، محمد تقی، (1417ق)، نهایة الافکارـ تقریرات درس محقق عراقی، چاپ سوم، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  8. بهسودی، محمد سرور، (1422ق)، مصباح الاصول، (تقریرات درس آیت­الله خویی ;)، قم: موسسة احیاء آثار الامام الخویی.
  9. تبریزی، جواد، (1387)، دروس فی مسائل علم الاصول، چاپ دوم، قم: دار الصدیقة الشهیدة8.
  10. تونی، عبدالله، (1415ق)، الوافیة فی اصول الفقه، چاپ دوم، قم: مجمع الفکر الاسلامی.
  11. حائری، کاظم، (1408ق)، مباحث الاصول، تقریرات درس آیت­الله شهید صدر ;، قم: مطبعة مرکز النشر و مکتب الاعلام الاسلامی.
  12. حکیم، عبد الصاحب، (1413ق)، منتقی الاصول، تقریرات درس آیت­الله روحانی;، قم: دفتر آیت الله سید محمد حسینی روحانی ره.
  13. حکیم، محمد تقى، (1418ق‏)، الاصول العامة للفقه المقارن، چاپ دوم‏، قم: مجمع جهانی اهل بیت:.
  14. حکیم، محسن، (1408ق)، حقائق الاصول‌، چاپ پنجم، قم: کتابفروشی بصیری.
  15. حکیم، محسن، (1416ق)، مستمسک العروة الوثقى‌، قم: مؤسسة دار التفسیر‌.
  16. حلّی، حسین، (1432ق)، اصول الفقه، قم: مکتبة الفقه و الاصول المختصة.
  17. خراسانی، محمد کاظم(1409ق)، کفایة الاصول، قم: مؤسسه آل البیت:.
  18. خمینی، سیدروح الله، (1421ق)، لمحات الاصول (تقریرات درس آیت الله بروجردی، قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
  19. خویی، سیدابوالقاسم، (1352)، اجود التقریرات، تقریرات درس محقق نایینی، قم: نشر عرفان.
  20. دهخدا، علی اکبر، (1341)،  لغت­نامه دهخدا، چاپ چهارم، تهران: سازمان مدیریت و برنامه­ریزی کشور.
  21. سبحانی، جعفر، (1423ق)، تهذیب الاصول، (تقریرات درس امام خمینی)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
  22. صدر، سیدمحمد باقر، (1418ق)، دروس فی علم الأصول، چاپ پنجم، قم:انتشارات اسلامى.
  23. عاملى، محمد بن حسن، (1409ق)، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، قم: مؤسسه آل البیت ره.
  24. عبد الساتر، حسن، (1417ق)، بحوث فی علم الأصول، (تقریرات درس آیت الله شهید صدر ;)، بیروت: الدار الاسلامیة.
  25. عراقی، ضیاء الدین، (1420ق)، مقالات الاصول، قم: مجمع الفکر الاسلامی.
  26. غروی، علی(1418ق)، التنقیح فی شرح العروة الوثقى، ‌(تقریرات درس آیت­ الله خویی ره)، قم: بی‌نا.
  27. فراهیدى، خلیل، (1410ق)، کتاب العین، چاپ دوم، قم: نشر هجرت.
  28. فیاض، اسحاق، (1422ق)، محاضرات فی اصول الفقه، (تقریرات درس آیت­ الله خویی;) ، قم: مؤسسة احیاء آثار الامام الخویی;.
  29. قمی، ابوالقاسم، (1430ق‏)، القوانین المحکمة فی الأصول، قم، إحیاء الکتب الاسلامیه.
  30. کاظمی، محمد علی، (1376)، فوائد الاصول(تقریرات درس محقق نایینی ;)، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
  31. کلانتری، ابوالقاسم، (1383)، مطارح الانظار، (تقریرات درس شیخ انصاری ;)، چاپ دوم، قم: مجمع الفکر الاسلامی.
  32. کلینى، محمد بن یعقوب، (1407ق)، الکافی، چاپ چهارم، تهران: دار الکتب الإسلامیة.
  33. لنگرودی، محمد حسن، (1376)، جواهر الاصول، (تقریرات درس امام خمینی1، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ره.
  34. مظفر، محمد رضا، (1430ق‏)، أصول الفقه، چاپ پنجم‏، قم: نشر اسلامی.
  35. هاشمی شاهرودی، سیدمحمود، (1417ق)، بحوث فی علم الأصول، تقریرات درس آیت­الله شهید صدر;، چاپ سوم، قم: مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی.
  36. هاشمی شاهرودی، سیدمحمود، (1431ق)، أضواء و آراء تعلیقات علی کتابنا بحوث فی علم الاصول، قم: مؤسسه دایرة­المعارف فقه اسلامی.                  سایت‌ها
  37. https://www.vajehyab.com/farhangestan/%D8%A7%D9%84%DA%AF%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA%D9%85
دوره 6، شماره 2 - شماره پیاپی 19
مقالات علمی پژوهشی
شماره ویژه روش شناسی فقه و اصول(با حمایت میز توسعه و توانمندسازی علوم اسلامی (دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)
شهریور 1399
صفحه 253-292
  • تاریخ دریافت: 01 بهمن 1398
  • تاریخ بازنگری: 28 اسفند 1398
  • تاریخ پذیرش: 20 فروردین 1399