تأثیرات متقابل فقه و اخلاق

نوع مقاله : پژوهشی (داوری سریع)

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه قم، قم - ایران. (نویسنده مسئول)؛

2 استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه قم، قم - ایران.

3 استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه قم، قم - ایران.

چکیده

فقه و اخلاق از زمره علومی‌اند که با هم قرابت‌ها و اشتراکات متعددی دارند. همچنین از آغاز پیدایش تاکنون تعاملات و ارتباطاتی با هم داشته‌اند که با رویکرد‌های گوناگونی می‌توان تأثیرات متقابل فقه و اخلاق را بررسی کرد. این مقاله رویکردی توصیه‌ای دارد یعنی تأثیرات متقابلی که فقه و اخلاق باید بر یکدیگر داشته باشند را بررسی می‌کند. تأثیراتی که فقه باید بر اخلاق بگذارد این است که فقه مقدمۀ تشکیل صفات و استدلال‌های اخلاقی و زمینه‌ساز فهم حُسن و قبح عملی و... شود و نیز تولید برخی مسائل در فقه و به‌کارگیری آن‌ها در اخلاق صورت ‌گیرد. متقابلاً تأثیراتی که اخلاق باید بر فقه بگذارد عبارت‌اند از: تکامل روش اجتهادی و فقهی و تأمین مقدمات استدلال‌های فقهی توسط اخلاق، اخلاقی ‌شدن امتثال دستورهای فقهی، به‌کارگیری آموزه‌های دیگرِ دین همچون اخلاق، تولید برخی موضوعات توسط اخلاق و به‌کارگیری آن‌ها در فقه، ایجاد قواعد فقهی جدید با لحاظ قرار دادنِ اخلاق، جعل احکام شرعی فرعی، ایجاد تغییر در احکام شرعی در زمان وجود تضاد و تزاحم بین فقه و اخلاق و نیز دخالت آموزه‌های اخلاقی در به‌وجود آمدن برخی قواعد فقهی (چنان‌که اسلام سنت جاریه و قوانین موضوعۀ خود را براساس اخلاق تشریع کرده و به تربیت مردم براساس آن اخلاق فاضله توجه کرده‌است). 

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Reciprocity between Jurisprudence and Ethics

نویسندگان [English]

  • Fatemeh Ghaedi bardeh 1
  • Abdollah Omidifard 2
  • Hamideh Abdollahi 3
1 PHD student in Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Qom University, Qom, Iran (Corresponding Author); ghaedif30@yahoo.com
2 Faculty of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Qom University, Qom, Iran
3 Faculty of Jurisprudence and Fundamentals of Islamic Law, Qom University, Qom, Iran
چکیده [English]

Jurisprudence and ethics are among the sciences that have many similarities and commonalities with each other and there was the interplay between these two since the beginning. The various interplay between jurisprudence and ethics can be examined with different approaches. This article proposes a recommendation approach, examines the interplay that should be between jurisprudence and ethics. The effects that jurisprudence should have on ethics are: first, jurisprudence is the prelude to the emergence of ethical attributes and arguments second, it paves the way for understanding the ḥusn (good) and qubḥ (evil) third, it produces some issues in jurisprudence and applies them in ethics. Reciprocally, the effects that ethics should have on jurisprudence are the development of ijtihādī (subject to individual reasoning) and jurisprudential methods and the preparation of jurisprudential arguments by ethics, moralization of obeying the jurisprudential rules, applying other religious teachings as ethics, to create some other issues by ethics and to apply them in jurisprudence, enacting new jurisprudential rules by considering ethics, creating practical-legal rulings, the involvement of ethical teachings in the emergence of some jurisprudential rules, enacting of legal rulings so that Islam has legislated its flowing traditions and its positive laws based on ethics and taken great care in educating people based on that virtuous ethics, and making changes in the legal rulings when there is a conflict between Jurisprudence and ethics.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Science of Ethics
  • Science of Jurisprudence
  • Effect
  • Ethical Teachings
  • Jurisprudential Rules

عنوان مقاله [العربیة]

التأثیر المتبادل بین الفقه والأخلاق

چکیده [العربیة]

لا شک بوجود مشترکات وأوجه تقاربی بین علمی الفقه والأخلاق، ومنذ بدء الحیاة الإنسانیة الاجتماعیة وإلى الیوم کان هناک تفاعل وعلاقات بین هذین العلمین، ویمکن عبر مقاربات متعددة دراسة التأثیرات المتبادلة بین الفقه والأخلاق. تنتهج هذه الدراسة منهج التوصیة، أی أنّها تدرس التأثیرات التی ینبغی أن تکون موجودة ومتبادلة بین علمی الفقه والأخلاق. أما تأثر الأخلاق بالفقه فیمکن أن یکون عبر القضایا التالیة: الفقه مقدمة لبناء الصفات والاستدلالات الأخلاقیة، ویمکن أن یکون أرضیة لفهم الحسن والقبح العقلیین، مضافا إلى إنتاج بعض المسائل فی الفقه واستعمالها فی الأخلاق.
وفی المقابل هناک أوجه ومیادین لتأثر علم الفقه بعلم الأخلاق، وهی التالیة: تکامل وتطویر الأسالیب الاجتهادیة والفقهیة، وتأمین علم الأخلاق لمقدمات الاستدلالات الفقهیة، وصیرورة امتثال الأوامر الفقهیة أخلاقیا، والاستفادة من سائر تعالیم الدین ومنها التعالیم الأخلاقیة، وإنتاج بعض الموضوعات فی علم الأخلاق واستخدامها فی الفقه، وإیجاد بعض القواعد الفقهیة الجدیدة مع مراعاة الأخلاق، وجعل أحکام شرعیة فرعیة جدیدة، کما تدخل التعالیم الأخلاقیة فی التأسیس لبعض القواعد الفقهیة وجعل الأحکام الشرعیة، مضافا إلى أنّ الإسلام قد شرّع سننه وقوانینه الموضوعة بناء على أساس الأخلاق، واعتنى غایة الاعتناء بتربیة الإنسان على أساس الأخلاق الفاضلة، ومن أوجه تأثر الفقه بالأخلاق إیجاد التغییر فی الأحکام الشرعیة فی حال وجود تضاد وتزاحم فیما بینها وبین الأخلاق.

کلیدواژه‌ها [العربیة]

  • علم الأخلاق
  • علم الفقه
  • التأثیر
  • التعالیم الأخلاقیة
  • الأحکام الفقهیة

PDF را ملاحظه فرمایید.

  1. قرآن مجید
    1. آمدی، عبدالواحدبن محمد. (1366). غرر الحکم و درر الکلم. قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیه قم.
    2. اعرافی، علیرضا. (1391). فقه تربیتی. قم: مؤسسۀ فرهنگی هنری اشراق و عرفان.
    3. جوادی آملی، عبدالله. (1396). «نقش فقه در سیر کمال انسان»، روزنامۀ جمهوری اسلامی، 6 فروردین.
    4. حائرى یزدى، مرتضى‌بن عبد الکریم. (1426ق). شرح العروة الوثقى. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
    5. حر عاملى، محمد‌بن حسن. (1409ق). وسائل الشیعة. قم: مؤسسة آل البیتb لإحیاء التراث.
    6. حلی، مقدادبن عبدالله سیورى. (1403ق). نضد القواعدالفقهیة على مذهب الإمامیة. قم: انتشارات کتابخانۀ آیت‌الله مرعشى نجفى(ره).
    7. خمینی، سید مصطفی. (1418ق). مستند تحریر الوسیله. قم: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).
    8. خویى. سید ابوالقاسم موسوى. (1410ق). منهاج الصالحین. چاپ بیست و هشتم. قم: نشر مدینة العلم.
    9. دیلمی، احمد. (1384). اخلاق اسلامی. قم: نشر معارف.
    10. سید رضى، محمد. (1414ق). نهج البلاغه. قم: مؤسسۀ نهج البلاغه.
    11. شهید اول، محمد‌بن مکى عاملی. (بی‌تا). القواعد و الفوائد. قم: کتابفروشى مفید.
    12. شهید ثانى، زین‌الدین‌بن على. (1410ق). الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیه. حاشیۀ کلانتر. قم: کتابفروشى داورى.
    13. شیرازى، ناصر مکارم. (1427ق). دائرة المعارف فقه مقارن. قم: انتشارات مدرسۀ امام على‌بن ابى‌طالب8.
    14. صدر، سید محمد. (1380). فقه الاخلاق. قم: انوار الهدی.
    15. صدوق، محمد‌بن على‌بن بابویه. (1386ق). علل الشرائع. قم: کتابفروشى داورى.
    16. صدوق، محمد‌بن على‌بن بابویه. (بی‌تا). الخصال. ترجمۀ سید احمد فهری زنجانی. قم: انتشارات جهان.
    17. ضیائی‌فر، سعید. (1388). تأثیر اخلاق در اجتهاد. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
    18. ضیائی‌فر، سعید. (1390). مکتب فقهی امام خمینی. تهران: عروج .
    19. طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم. (1420ق). العروة الوثقی. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
    20. طباطبایی، سید محمدحسین. (1394). المیزان فی تفسیرالقرآن. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
    21. علامه حلی، حسن‌بن یوسف. (1412). منتهی المطلب فی تحقیق المذهب. مشهد: مجمع البحوث الاسلامیة.
    22. غزالی، ابوحامد. (بی‌تا). احیای علوم دین. بیروت: دارالمعرفة للطباعة و النشر.
    23. فخار طوسی، جواد. (1382). رابطۀ فقه و اخلاق در کنگرۀ اندیشه‌های اخلاقیـ عرفانی امام خمینی (ره). قم: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینى (ره).
    24. فیض کاشانی، محمدمحسن. (1417ق). المحجه البیضاء فی تهذیبالاحیاء. چاپ چهارم. قم: مؤسسة النشر الاسلامی، التابعة لجماعة المدرسین بقم المقدسة.
    25. کرکی، علی‌بن حسین. (1370). جامع المقاصد فی شرح القواعد. قم: مؤسسة آلالبیتb لإحیاء التراث.
    26. کلینی، محمد‌بن یعقوب. (1429ق). کافی. قم: دار الحدیث للطباعة و النشر.
    27. گیلانی، عبدالرزاق‌بن محمدهاشم. (1377). مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة. منسوب به امام صادق8. تهران: پیام حق.
    28. مجلسی، محمدباقر. (1414ق). بحارالانوار. بیروت: مؤسسة الوفاء.
    29. محقق حلی، جعفربن حسن. (1409). شرایعالاسلام فی مسائل الحلال و الحرام. تحقیق سید صادق شیرازی. چاپ دوم. قم: انتشارات استقلال.
    30. مسکویه، احمد. (بی‌تا). تهذیب الاخلاق و تطهیر الاعراق. تحقیق ابن‌الخطیب، قاهره: مکتبة الثقافة الدینیة.
    31. مصباح یزدی، محمدتقی. (1389). فلسفۀ اخلاق. قم: مؤسسۀ آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره).
    32. مصطفوی، حسن. (1402ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: مرکز الکتاب للترجمة و النشر.
    33. مظفر،محمدرضا. (1405). اصول فقه. قم: مؤسسۀ اسماعیلیان.
    34. مقدس اردبیلی، احمد‌بن محمد. (بی‌تا). زبدة البیان فی احکام القرآن. تحقیق و تعلیق محمدباقر بهبودی. تهران: المکتبة المرتضویه.
    35. مکارم شیرازی، ناصر. (1427ق). دائرة المعارف فقه مقارن. قم: مدرسۀ امام علی‌بن ابی‌طالب8.
    36. مهریزی، مهدی. (1375). درآمدی بر قلمرو فقه. فصلنامۀ نقد و نظر، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، 2 (6)، 208-229.
    37. موسوی خمینی، سید روح‌الله. (1379). کتاب البیع. بی‌جا: مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امامخمینی (ره).
    38. موسوی گلپایگانی، سید محمدرضا. (1413ق). الهدایة العباد. قم: دار القران الکریم.
    39. نجفى. محمدحسن.(1404ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام. چاپ هفتم. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    40. نراقی، احمد. (1381). معراج السعادة. چاپ هشتم. تهران: انتشارات دهقان.
    41. نراقی، محمدمهدی. (بی‌تا). جامع السعادات. چاپ چهارم. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
    42. نورى، میرزا حسین. (1408ق). مستدرک الوسائل ومستنبط المسائل. بیروت: مؤسسه آل البیتb لإحیاء التراث.
    43. هدایتی، محمد. (1392). مناسبات اخلاق و فقه در گفتگو با اندیشوران. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
    44. هندی، علی المتقی. (1401ق). کنز العمّال. چاپ پنجم. بیروت: مؤسسة الرساله.