دانشیار گروه فلسفه فقه و حقوق پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی؛ قم ، ایران
10.22034/jrj.2025.69551.2844
چکیده
قرآن همواره در علم فقه مرجعیت داشته ویکی از مهم ترین منابع آن بوده است ولی به کارگیری آن گاهی با نقص ها، آسیب هائی همراه بوده است در این اثر تلاش شده تا برخی از مهم ترین آسیب ها در مرجعیت قرآن در اجتهاد بررسی شود که عبارتند از : عدم استفاده از قرآن در احراز صدور روایت ،عدم احاطه ی کامل به آیات قرآن ،عدم استفاده از قرآن در احراز جهت صدور روایت ،عدم استقصای کامل علت احکام ،عدم نسبت سنجی میان عناوین مذکور در روایات و عناوین مذکور در آیات ،عدم استفاده کامل از صفات شارع ،عدم استفاده کامل از مبانی انسان شناختی ،عدم توجه کامل به امور اعتقادی واخلاقی ،عدم تفکیک قضیه خارجیه و قضیه حقیقیه ، عدم توجه به ارائه احکام در شکل مفاهیم کلی قابل استفاده برای همه زمان ها و مکان ها ،عدم فهم روایات در پرتوآیات ، عدول از ظاهر قرآن با ادله ای غیر مبین .
)